یک بوسه ز لب های تو در خواب گرفتم ، گویی که گل از چشمه مهتاب گرفتم ، هرگز نتوانی که ز من دور بمانی ، چون عکس تو را در دل خود قاب گرفتم .
کبوترهای قلبم را به سویت میپرانم که شاید از تو آئین محبت را بیاموزند .
تقدیم به آنکخ دوری اش غمم ، خانه اش قلبم و فراموشی اش مرگم است .
عشق حقیقی مثل روح است ، افراد زیادی درباره آن صحبت می کنند ولی تعداد کمی آن را دیده اند .
انسان عزیزاشو فراموش نمیکنه بلکه به دیدنشون عادت میکنه ، تقدیم به کسی که عادت به ندیدنش مثل فراموش کردنش غیر ممکنه .
لطفا براي ديدن همه ي پيامك هاي ادامه مطلب برويد ....
